miércoles, 31 de marzo de 2010

El puerto seco de Marín

Telmo Martín presentó ayer su propuesta para el puerto seco de Marín. Lo ubicó a caballo entre Pontevedra y Vilaboa, junto a la N-550. Como era de esperar, el alcalde de Marín, Francisco Veiga, ha dicho que ni hablar, que el polígono se debe ubicar en su municipio, y parece difícil que principalmente Pontevedra y también Vilaboa digan que sí a la idea del candidato del PP. Porque hay un problema fundamental en este asunto por encima de criterios técnicos: la celebración de unas elecciones municipales dentro de un año. Veiga no puede llegar a esa cita dejando escapar un polo de actividad económica como ése y Lores jamás permitiría a Martín apuntarse un tanto vital a estas alturas, así que la consecución de un consenso, ya sea en Vilaboa, en O Pituco o en Barro-Meis se antoja más que complicada a estas alturas de la partida electoral. Una pena.

lunes, 29 de marzo de 2010

Silgar

Recuerdo la primera vez que regeneraron la playa de Silgar. Era 2002 y aquellos tubos que echaban arena no invitaban a extender la toalla a corto plazo. Los áridos habían venido de una laguna de Ourense y un amigo de la zona dijo que era posible que los niños que quisieran hacer un castillo acabasen encontrando patatas en vez de conchas de mejillón. Al final no fue para tanto y la playa presentó un aspecto inmejorable. Disfruté de Silgar lo que quedaba de aquel verano y la aprecié mucho más que buena parte de los pontevedreses autóctonos, más dados a dejarse caer por Areas. Pero la arena se fue yendo, a veces poco a poco, a veces de golpe, dejando un talud en el que uno podía quedarse sin tobillo y Silgar se convirtió, de nuevo, en carne de portada. Es el problema de ser la niña bonita: todo adquiere una dimensión mayor y los problemas, como la llegada a la playa de galletas de fuel del Prestige de tamaño XXL, se convierten en tragedia nacional. Silgar ha vuelto a perder arena o al menos eso se desprende de la foto de portada publicada el sábado por este periódico. El Concello de Sanxenxo dice que volverá, quizás porque del proyecto de Costas para proteger la playa definitivamente nunca más se supo y no es cuestión de reconocer que hay un problema y no tiene solución a corto plazo. A mí, que conste, me vale como está. Otra cosa es que quepamos todos.

viernes, 26 de marzo de 2010

Liam Gallagher

Liam Gallagher ha sido designado como mejor líder de grupo musical de todos los tiempos, según una votación realizada entre los lectores de la revista británica Q. Por detrás de él se han situado Paul McCartney, John Lennon, Bono o Freddy Mercury. Soy fan a muerte de los dos primeros discos de Oasis, pero parece que aquí ha entrado en juego una campaña de apoyo telefónico a la altura de cualquier concursante de pueblo en Gran Hermano. Liam lideró a Oasis en borracheras, peleas con su hermano Noel y titulares de prensa, a veces en la sección de espectáculos, a veces en la de sucesos. Recuerdo su concierto de Vigo en 2002. El hecho de que el día anterior hubiesen suspendido una actuación (creo que en Valladolid) y la incertidumbre de que el grupo saliese a escena hicieron que la apoteosis fuese mayor. De ahí a considerarlo el amo hay tantos pueblos que resulta difícil contarlos.

jueves, 25 de marzo de 2010

Doble manifa

Si Galicia fue capaz de convocar cinco concentraciones distintas para reclamar la liberación de los marineros secuestrados en el Alakrana, ¿cómo no iba Pontevedra a organizar dos manifestaciones el mismo mes en defensa de la sanidad pública? Ya se ha dicho en este espacio que la intención de movilizar a la ciudadanía para que critique la construcción de un nuevo hospital es una tarea complicada, incluso bajo la etiqueta de que lo que se busca es mantener el carácter público de la atención médica, pero si encima se le pide a los vecinos que acudan dos veces y en el mismo mes, el encargo se vuelve titánico. Ni con el método abeliano que usa el alcalde de Vigo para contar manifestantes se van a poder ofrecer cifras contundentes. Tanto el BNG como el PSdeG deberían tenerlo en cuenta, ahora que queda menos de un año para que se celebren unas elecciones municipales apretadísimas.

lunes, 22 de marzo de 2010

Tortazos

No es que me parezca que Pontevedra sea una ciudad peligrosa a pesar de que últimamente se sorteen hostias en la milla de oro que va desde Michelena hasta Benito Corbal. Lo suele decir el subdelegado en cada junta local de seguridad, que estamos por debajo de la media nacional de delitos, aunque dice lo mismo a cada pueblo de la provincia que va. Los datos de Delfín Fernández son testarudos, pero a mí, qué quieren que les diga, un poco de acojone sí me está entrando. A menudo salgo del trabajo a las doce y el camino a casa las noches de fin de semana suele ser un cruce constante con chavales en busca de la movida. Son pacíficos. Nunca he tenido ningún problema, quizás porque últimamente estoy tan rellenito que podría haberlos sacado de la calle a barrigazos. Puede que todo dependa de la educación: un amigo se encontró esta semana con dos tipos meando en medio de una calle de Pontevedra. «Oye, chaval, chaval», le dijeron, «¿puedes vigilar las ventanas? Es que estamos aquí meando y tampoco es plan». Ahí se notaba un punto de vergüenza. Esos remordimientos un mal tipo no los tiene. Como aquel que estaba orinando en un portal en la calle Princesa. Se lo recriminaron desde un bar y aún se acercó él al mostrador a buscar sparrings. A esos detalles me refiero. Ahí radica la diferencia. Un tipo educado, en vez de explicaciones, habría pedido una servilleta.

domingo, 21 de marzo de 2010

Grietas en el frente pro Montecelo

El alcalde de Pontevedra había encontrado en su homólogo de Marín a un gran aliado para luchar contra el hospital de Monte Carrasco. Tenía mérito, ya que el empeño de los concellos vecinos en pelear por la ampliación de Montecelo es menos comprensible aún que la de la capital provincial, dado que en el primer caso la Xunta no ha pisoteado ninguna competencia local ni ha decidido por ellos cómo diseñar su ciudad. Sin embargo, el alcalde de Marín se despachó ayer a gusto con unas declaraciones en las que acusaba al Concello de Pontevedra de chantajearlo con el suministro de agua. Si Lores quiere mantener su frente unido, no debería buscar problemas que en este momento no le favorecen en nada. Bastante difícil es convencer a la gente de que construir un hospital nuevo no es una buena idea como para que los que pregonan esa opción se empiecen a pelar entre ellos por otros asuntos.

viernes, 19 de marzo de 2010

El modelo del Barça

Diré, para empezar, que durante años mi equipo preferido fue el antimadridismo, así ustedes no me podrán acusar de deberme a los colores y, para los que no me consideren un cambiachaquetas renegado, pareceré casi imparcial. Una vez aclarado mi turbio pasado, añadiré que me hace gracia la manía barcelonista de presumir de modelo propio, de cantera y toque, frente al estilo merengue, de millones y juego a nada. Se supone que el Barça es lo que es porque responde a un manual que no varía desde la época de Cruyff, desde el Dream Team. Lo que no deberían olvidar los barcelonistas (a estas alturas también admito un pasado culé, ya ven qué panorama chaquetero) es que aquel equipo se hizo a golpe de talonario. Zubizarreta, Bakero, Koeman y Laudrup no salieron de la cantera. El Madrid juega ahora con Casillas, Guti y Raúl. Convendría recordarlo antes de sacar pecho.

miércoles, 17 de marzo de 2010

Esperanza la rebelde

La rebelión de Esperanza Aguirre contra la subida del IVA ha dejado un par de cosas claras. Por un lado, la falta absoluta de respeto institucional por parte de la Comunidad de Madrid, tan común entre los políticos actuales, y, por otra, la incapacidad del Partido Popular nacional de seguir un mínimo de coherencia. ¿Se imaginan ustedes que el anuncio realizado por la presidenta madrileña lo hubiese hecho en su día el lehendakari Ibarretexe o el presidente Montilla? España se rompe, el socialismo es incapaz de decir que no, aquí cada uno hace lo que le da la gana o sólo el Partido Popular garantiza la igualdad de todos los ciudadanos serían algunas de las sentencias de los dirigentes del PP colgadas a modo de titular principal en los medios afines. Que una presidenta regional trate de boicotear una medida anticrisis impulsada por el Gobierno elegido por los españoles sólo tiene una palabra: vergüenza.

lunes, 15 de marzo de 2010

Pérez-Reverte

Prometí que no lo volvería a leer, pero las promesas, sobre todo las absurdas, no siempre se cumplen. Publica Arturo Pérez-Reverte ‘El asedio’ y los telediarios y los periódicos se llenan de entrevistas y reportajes que uno cree haber visto antes: la España que pudo ser y no fue y el ambiente de la época napoleónica. No sé qué hacer con ‘El asedio’. He leído en algún lado que condensa lo mejor de Reverte, que es lo que se dice cuando un escritor conocido publica una nueva obra, pero también que recupera el misterio, que está en la línea de ‘El Club Dumas’ y que el personaje femenino recuerda a la protagonista de ‘La carta esférica’. Ahí empiezan las dudas. El Reverte esencial, el que a mí me interesa, el que me trae los buenos recuerdos, puede que por los libros, puede que por la época en que se leyeron, es el de ‘El Club Dumas’, ‘La tabla de Flandes’ y ‘La carta esférica’; no el del Alatriste repetido hasta la saciedad ni el que se empeña en vivir más en el 1805 que en la época actual. ‘El asedio’ son más de 700 páginas y quizás son demasiadas para arriesgarse a encontrar la piscina vacía cuando uno ya ha leído 200. En realidad, Reverte, con sus estereotipos, con su discurso cansino, merece el riesgo. Al menos sí lo merecen algunas de sus obras. Las deudas contraídas en el pasado, las lecturas vividas, las horas con el flexo encendido, pesan más que una ligera decepción en forma de libro.

domingo, 7 de marzo de 2010

Los bolardos indefensos de Benito Corbal

CAYERON los bolardos. Solos, desarmados, sin refuerzos, aplastados por las ruedas de los repartidores, que por momentos se ensañaban y pasaban una vez, y otra, y otra más, sobre sus cabezas. Los coches y las furgonetas conquistaron así el carril bici de Benito Corbal, antiguo estandarte de la política municipal, del cambio de sentido del callejero local y paraíso en potencia para el éxito del pillabici. Se hicieron sus dueños sin pagar un euro por el traspaso y ahora miran con desprecio las últimas células de resistencia que se pueden ver los días de sol. Cuatro bolardos fluorescentes, cinco a lo sumo, que recuerdan con nostalgia su antigua función a quienes quieren escucharlos: separar los coches de las bicicletas. Los vecinos piden ya que la situación se normalice legalmente: que el carril bici se destierre de las señales y se instaure la carga y descarga que desde hace meses ignora la ley, para qué seguir con la pantomima actual. Los bolardos supervivientes esperan resignados su futuro y leen cada día el periódico en buscar de la respuesta de las autoridades municipales. Tras semanas de meditaciones tienen ya sus propias preferencias. Piensan que, dentro de lo malo, si los echan de su hogar, al menos podrán descansar en un cementerio de material de obra y no bajo las ruedas de un camión ante la pasividad del Concello de Pontevedra.

sábado, 6 de marzo de 2010

La entrevista de Telmo y Rajoy

Telmo Martín va a entrevistarse en unos días con el presidente de su partido, Mariano Rajoy. Le va a presentar el proyecto de la estación intermodal de Pontevedra. La reunión no tendría nada de particular si no fuera porque ni Telmo Martín es el alcalde de la ciudad ni Mariano Rajoy es el presidente de España. Más allá del hecho de que su capacidad de decisión es nula, el respeto institucional debe mantenerse por encima del interés partidista. Si a Martín y a Rajoy no los han elegido los ciudadanos no es de recibo que actúen como si fuesen mandatarios. El portavoz del Partido Popular en Pontevedra opina que la oposición debe gestionar proyectos, pero es muy fácil juntar a un compañero de filas y decir que sí a todo, por mí no hay problema, tienes mi apoyo, amigo, cuando no se gestiona el presupuesto y no hay que cuadrar cuentas, sino promesas electorales.

jueves, 4 de marzo de 2010

La ventaja del contrato de la CEOE

Es cierto que con el contrato para jóvenes que dejó caer la CEOE no se cotizaría a la Seguridad Social, pero, total, teniendo en cuenta que de aquí a poco va a quebrar el sistema nacional de pensiones, el asunto parece un tema menor dado que todo el mundo debería tener ya su seguro de salud privado y un plan de jubilación en el banco. También es cierto que la duración del contrato sería de entre seis meses y un año, aunque, tal y como está el panorama laboral, ya es bastante: lo que hay que hacer es considerarlo como unas prácticas remuneradas. Y también es cierto que el despido sería sin indemnización, pero por un año de antigüedad tampoco nos vamos a pelear. Lo importante, lo que los críticos olvidan, es la gran ventaja de este contrato: la CEOE garantiza a los españoles que con 30 años se sigue siendo joven. Sin matices. La pena es que no amplíen el tema hasta los 40 y, ya puestos, hasta los 60. Mi padre se alegraría una barbaridad.

martes, 2 de marzo de 2010

Reuniones de hospital

La conselleira de Sanidade realiza hoy su enésimo intento por entrevistarse con el alcalde de Pontevedra y presentarle el proyecto del hospital de Monte Carrasco. Parece que ésta es la buena y, en principio, habrá foto. Lores, para compensar, ha convocado para la noche un acto de apoyo a la opción de ampliar Montecelo. El lugar elegido ha sido el Centro Caixanova y eso ya quiere decir algo. Si el alcalde supiese que tiene a la ciudadanía de su lado, habría convocado una manifestación, pero ha apostado por las dependencias de la entidad financiera para asegurarse un lleno. Entre seguidores y curiosos malo será que no consigan una foto alternativa para compensar la de Santiago. Eso no querrá decir que el frente pro-Montecelo tenga el apoyo de la ciudadanía. Ya se ha dicho aquí que convencer a los pontevedreses de que un hospital nuevo no es una buena solución va a ser bastante más complicado.

lunes, 1 de marzo de 2010

Entrevista completa a Teresa Casal: "Gustaríame que Ence se trasladase ás Pontes"

PUBLICADA EN DIARIO DE PONTEVEDRA EL 28 DE FEBRERO

Parece tranquila e responde as preguntas con calma. Non se altera nin cando entran en escena os supostos intentos do seu partido de buscarlle un substituto para as eleccións municipais do ano que vén, centrados nos nomes de José Manuel Valcárcel e Antón Louro. Di que, pase o que pase, o próximo alcalde de Pontevedra será socialista.

Queda un ano para as eleccións que decidirán o próximo alcalde de Pontevedra. Miguel Anxo Fernández Lores polo BNG e Telmo Martín polo PP son fixos. Falta por despexar a incógnita do PSdeG. Teresa Casal (Pontevedra 1948) está a expectativa. Mentres, fala da saúde do pacto do goberno, do transporte urbano, de Ence, da zona vella e de Telmo Martín.
Dícía hai tres anos que Lores precisaba unha cura de humildade e que a tivera. Notou algún cambio no seu socio de Goberno nestes tempos?
Si. Notouse un cambio en xeral, nun maior entendemento entre os membros do Goberno, iso é evidente. Falamos moito máis. Eu falo practicamente tódolos días con Lores, senón é en persoa é por teléfono, e cos outros membros do Goberno, igual. Iso tamén se nota una rúa.
Na rúa tamén? Queixábase vostede de que se escoitaba pouco á cidadanía.
Esa cura de humildade tivo efectos positivos para a cidade. Falar cos veciños cando se quere poñer en marcha un proxecto é algo que agora fan tódolos membros do Goberno e que antes non se facía.
Pode presumir este bipartito de ser o mellor de Galicia en canto a clima de entendemento?
Non dimos ningún escándalo. Eu non protagonicei ningunha clase de cousa rara como se viu noutras cidades. Non é cuestión de levarse mellor ou peor, senón de entendernos mellor. Coñecémonos moito máis. Si somos un exemplo. Non sei se é porque somos a única das grandes cidades na que a forma minoritaria é a do PSOE. Vese claramente que o Goberno municipal de Pontevedra é un Goberno único. Os seus membros falan entre si e logo fala unha voz, que é a de quen ten a competencia.
Pero, que pasa cando unha das partes non está de acordo coa outra?
Neste mandato temos divididas áreas que antes estaban nun só departamento. Por exemplo, Mosquera e máis eu. Cando Mosquera fala do POL, falou comigo antes. Ou se eu falo dos Xulgados da Parda, falei antes con Mosquera ou con Lores.
Non é estraño que unha competencia como urbanismo estea dividida en dous?
Non. O que temos dividido é a xestión urbanística, que é a que levo eu, e as infraestruturas e o Plan Xeral, que leva Mosquera.
Pero choca que unha concelleira de Urbanismo non teña competencia sobre o Plan Xeral.
O Plan Xeral non é cuestión de competencias. É cuestión da persoa que o impulsa. No Plan Xeral todo o que se fixo foi consensuado dentro do Goberno. Quen lle deu un empuxón definitivo foi esta humilde concelleira. Pero non é que sexa unha persoa a que decide, nin sequera un grupo.
Levamos anos esperando polo PXOM. Parece a obra do Escorial.
Mire para calquera concello de arredor e verá que os plans xerais, non sei explicar por que, son temas que se dilatan moitísimo no tempo. E é unha pena. Espero que coa nova lei iso se solucione.
Falaba de decisións consensuadas no grupo de Goberno. Vostede fixo unhas declaracións hai un par de meses nas que criticaba o exceso de marxe que había para a carga e descarga na zona vella. Logo aclarou que non era unha competencia súa e parece que o tema quedou...
Non, non. Eu volvín dicir hai moi pouco, máis recentemente que eses dous meses, que, se poñemos pavimentos que non resisten a carga e logo deixamos pasar demasiados camións pesados, estamos tirando os cartos. É algo que se está estudando. Falei non hai moito co xefe e cos responsables da Policía Local e estase a estudar.
Pero falou coa outra parte do Goberno?
Se digo xefe de Policía, digo concelleiro responsable, que é Demetrio Gómez. Pero se é a única discrepancia que temos tampouco me parece moi grave.
Pontevedra segue sen transporte urbano. Por que?
Pontevedra é unha cidade dificilísima para o transporte urbano no sentido dun Vitrasa en Vigo. As dimensións, as zonas peonís, o tamaño das rúas... é complicado. Nós propuxemos o mandato pasado un circuíto que chegou case a consensuarse coa anterior Xunta. Iso quedou paralizado co cambio de Goberno. Agora estase falando outra vez, pero aínda non dixeron o que ten que poñer cada concello.
É que é un tema que tamén quedou como materia pendente no anterior mandato.
Nas últimas autonómicas xurdiu a liña estación de autobuses-universidade, que se segue mantendo, e os buses van baleiros. E xa non me pregunte por que.
Insisto neste tema porque Pontevedra é un modelo de cidade peonil, pero non ofrece unha alternativa para deixar o coche na casa.
Non ten sentido que metamos máis transporte no centro histórico e no ensanche do centro histórico, pero aquel circuíto do que se falaba podía deixarte nunha parada a cinco minutos da Peregrina, e esa é unha materia pendente. Pero preocúpame moitísimo a resposta da cidadanía. Eu creei esa liña da que falaba antes, e véxoa pasar ás veces e non leva ninguén. Non sei se é falta de costume ou que.
Ás veces parece que as decisións que se toman sobre tráfico son puntuais e que falta un gran estudo.
Nesas estamos.
Para cando estará listo?
Está encargado. Espero que nos dea solucións. O problema do tráfico non é propio de Pontevedra. Ti vas a Santiago ou a Vigo e a xente quéixase do tráfico. Pontevedra non é menos. Hai que poñelo en mans de profesionais. Non se poden tomar decisións de ‘agora cambio este sentido a ver se así...’. É un problema global.
Pero iso fíxose. Cambiouse o sentido dalgunhas rúas do centro sen o estudo.
Si se fixo. E teño que recoñecer que algo aliviaron. A famosa Cobián Areal e Uxío Novoneyra...
Hai quen di que ese embudo se trasladou á Seca.
Pero non me negará que varias veces clamamos en arameo por aquelas linguas e orellas. Algo si se adiantou. Pontevedra é unha cidade pequena que tampouco ten moito máis cara onde escapar.
Pode Pontevedra permitirse o luxo de prescindir de Ence?
Hai xa bastante tempo, nun Pleno, recuperei unha reportaxe de cando Ence representaba moito máis economicamente. Dicía que estudos rigorosos sostiñan que Pontevedra gañaría moito máis se esa zona se adicara a temas pesqueiros, marítimos e lúdico-deportivos. As cousas hai que facelas con sentido e prevelas con tempo.
Pero partindo da base de que debe saír da ría, non falta iniciativa dende o Concello?
O Concello non ten que buscar alternativa. Isto é un tema de ordenación do territorio. Ten que afrontalo un Goberno autonómico. Se chegado o día se pregunta ó Concello, o Concello opinará.
Pero se se pregunta ó Concello, non hai ningunha opción pensada na comarca ó estilo da proposta de Telmo Martín para Marcón.
Eu vou dar a miña opinión. No mandato pasado había un concello disposto a acoller Ence, que era As Pontes. A min pareceríame ben. Eu sempre diferenciei entre Ence e
Elnosa. Elnosa tería cabida en case calquera dos polígonos que temos neste momento. Pero que sentido ten levar unha fábrica como Ence a catro quilómetros, a dez ou a quince se vai verquer no mesmo sitio?
Sería una fábrica nova e tería outros sistemas de depuración.
Non o teño tan claro.
Entón estaría de acordo en que se fora ás Pontes.
Eu si. Non me importa recoñecelo abertamente.
Que é o que a zona vella precisa con máis urxencia?
Estou empeñada en conseguir a declaración de ARI. Se falta algo, é ese empuxón para que os propietarios poidan rehabilitar. A maioría da xente que vive no centro histórico é maior e necesita ese empuxón. Pero hai que dicir que é un dos centros históricos máis vividos de toda España. Non é unha reliquia con tendas de typical Spanish ou typical Galician.
Os veciños queixáronse durante moito tempo de que, precisamente por ser un centro vivido e pola vida nocturna, había problemas para durmir.
O tema do botellón resultou ben e conseguiuse máis tranquilidade. Pero nunha cidade que ten vida e que ten movemento hai estas cousas. Pontevedra é unha cidade tranquila. Non creo que ninguén poida dicir que é unha cidade conflitiva ou perigosa.
Que lle parece que xurdiran os nomes de Antón Louro e Xosé Manuel Valcárcel para sustituíla á fronte da candidatura ás municipais do ano que vén?
A min paréceme un déjà vu. Levo en política uns anos e repítese cando se achegan unhas eleccións municipais, incluso antes de estar eu. A min gustaríame que algún dos medios que sacan estes temas dixera con nomes e apelidos que cargo orgánico do PSOE baralla estes nomes. Eu sobre rumoroloxía ou noticias anónimas... é o habitual de cada etapa.
O líder provincial, Modesto Pose, si dixo que o candidato podía ser vostede ou outra persoa.
Iso é normal que se diga.
Iso non a deixa a vostede nunha situación de debilidade, como sembrando a dúbida, tendo en conta o clima do que falabamos?
Hai que partir dunha base. Eu non entrei na política nin ós quince anos nin ós vinte. Entrei cunha bagaxe profesional e humana importantes. Por iso me chamaron. A min sempre me pediron que fora na lista. Eu nunca pedín nada. Non creo nos políticos profesionais. Para estar aquí hai que ser honrado e valente. Todos os que temos ganas de traballar polo común deberíamos probar algunha vez a política. Os políticos somos aves de paso. Adicamos unha parte da nosa vida a traballar por ese ben común, pero non fixemos unha oposición.
O voceiro do PP, Telmo Martín, tratou de ignorala nun dos últimos plenos. Como se sentiu? Cre que se debe a un intento de Martín de buscar un corpo a corpo co alcalde?
Eu creo que é ó reves, porque se por un lado quere ningunearme, por outro dáme máis importancia da que esta humilde concelleira ten. A Telmo Martín fáltanlle madurez e intelixencia política.
Foi oito anos alcalde de Sanxenxo. Experiencia política ten.
Si, pero foi alcalde de Sanxenxo. Non é o mesmo, con todos os meus respectos para Sanxenxo. Nótase que non é a súa cidade. Segue sen coñecer o Concello de Pontevedra.
Si teñen en común unha certa fixación mutua.
Non. Pola miña banda non. Estou nas antípodas de Telmo Martín.